De grote verkramping is begonnen. Met de gemeenteraadsverkiezing in zicht bereikt de geldingsdrang van de raadsleden en hun (eenmans)fracties ongekende hoogten. Alsof er een mathematisch verband bestaat tussen de omvang van de fractie en de geldingsdrang.
Op zich niet erg zou je denken: als je klein bent en groter wil groeien moet je meer moeite doen voor de gunst van de kiezer dan de grote fracties, die relaxt achterover leunen soms met de kansel als wervingsinstituut.
Wat u als inwoner van Veenendaal hieraan hebt: heeeeeeeel weinig lijkt mij. Ik kan me die inwoners nog zo goed herinneren op de Ellekoot die bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2010 zelfs geen flyer meer van mij, als vertegenwoordiger van een lokale partij, wilden aannemen omdat ze het helemaal gehad hadden met de (landelijke) politiek.
Weet u nog, Wouter Bos die banken opkoopt voor te veel belastinggeld en ze vrijwaart van de graaierij van hun management en er dan maar mee stopt. Job Cohen die het stokje overneemt en u weet nu hoe inspirerend zijn leiderschap was. Mensen waren de retoriek en de bestuurlijke impotentie zat. Mensen voelden zich bestolen en belogen door hun eigenste volksvertegenwoordigingshelden. Daar kun je niet tegenop flyeren. Ook niet als lokale partij die helemaal niets heeft met landelijke draaierij en cover ups.
Anno 2014 weten we een beetje hoe het zat. En kruipen we langzaam...en langzamer dan de landen om ons heen, dus wat een superpolitici hebben we toch in die eerste en tweede kamer.... uit een recessie. Één die door banken is veroorzaakt en waarvoor u en ik de prijs en de bonussen betalen.
En nu gaan we voor de volgende ronde: gemeenteraadsverkiezingen 2014.
Ik weet nog goed dat de beslissing om deel te nemen aan dit huidige college van CU, SGP, VVD en Lokaal Veenendaal een zware was. Met verschrikkelijke bezuinigingen die al zijn opgelegd en de bezuinigingen die zeker nog zouden gaan komen was een positie in de oppositie een makkelijke en een positie in een college je verantwoordelijkheid nemen. Die verantwoordelijkheid hebben we genomen. En met succes ook al zijn er harde klappen gevallen.
En al noemt Sinterklaas Lokaal Veenendaal een "back bencher" in deze Raad, wij hebben met onze inhoudelijk sterke en politiek steeds meer ervaren wethouder wel stappen gemaakt in Veenendaal en voor cultuur en welzijn de schade in Veenendaal kunnen beperken.
Dat kun je niet zeggen van een oppositie die bij elke brede heroverweging (waarop kunnen we bezuinigen) of kadernota (de grenzen van de begroting) of begroting geen enkele inhoudelijke inbreng heeft gehad. Weglopen bij de eerste brede heroverweging, geen sluitende voorstellen bij de tweede. Kadernota's en begrotingen alleen maar afkeuren.
Oplettende lezers zullen ogenblikkelijk opveren en Lokaal Veenendaal ook verwijten dat zij tegen de Kadernota 2014-2017 waren. Dat klopt, want cultuur en sport werden echt te zwaar geraakt. De VVD, die voorstemde, haastte zich bij de begrotingsbehandeling met een reparatie te komen. En dat allemaal voor de verkiezingensbühne?
En nu verkrampt de gemeenteraad zich weer in de verkiezingsstuip. O, o, o, wat wordt de inwoner toch enorm benadeeld door dit college en o, o, o, wat weten de oppositie partijen weer DAT het anders moet. Maar HOE.....dat blijft een raadsel voor mij.
En ik dan in raadsvergaderingen maar roepen om samen constructief de problemen op te pakken.. en dat is dan al eens heel "genuanceerd" onbehoorlijk genoemd door een eenmansfractie.
Ik voorspel u: die 6 miljard moet nog ingeboekt worden en die wordt bij de iedere gemeente opgehaald (bij u dus) en tegelijkertijd krijgt de gemeente ook werk dat het Rijk eerder deed in zijn mik geschoven. Voor minder geld dan het Rijk er aan besteedde. Tel uit uw verlies.
Kortom, ik wens u als inwoner sterkte als u in maart 2014 al die flyers en leuke dingetjes weer aangereikt krijgt, en ik hoop dat u ook het verhaal achter het verhaal kunt achterhalen... en dan toch nog gaat stemmen, hoeveel (buik)kramp u er ook van heeft gekregen.
donderdag 28 november 2013
donderdag 28 maart 2013
...als je het over inhoud eens bent...
Vanavond was het weer zover. De Raad van Veenendaal in vergadering bijeen behandelde de visie op zorg voor onze jongeren. Niet, zoals u natuurlijk zou verwachten, inhoudelijk over keuzen voor onze jeugd, over hoe jonge mensen door een jeugd vol gevaarlijke valkuilen en verlokkingen geloodst worden, over hoe je geholpen wordt als je ouders of je verzorgers het laten afweten....
Nee... onder aanvoering van de Volkspartij voor Vrijheid en Democatie, voerden onze volksvertegenwoordigers verhitte debatten, met schorsingen om de gewisselde uiterst relevante informatie uit het debat te kunnen verwerken, over de vraag of de wethouder van Veenendaal in het overleg met zeven andere wethouders die samen een visie op Jeugdzorg bedachten zou gaan inbrengen: dat Veenendaal de naam van dit samenwerkingsverband anders wenst.
Jaja, u leest het goed..... De naam van het samenwerkingsverband moest anders volgens de VVD en een meerderheid van de Raad.
Hoe zit het: er is een gemeenschappelijke regeling die Food Valley heet, waarin Nijkerk, Barneveld, Ede, Scherpenzeel, Renswoude, Rhenen, Wageningen en Veenendaal, deelnemen.
In het begin had Food Valley meer dan 100 doelen, focuspunten..., die zij gezamelijk profijtelijk zouden aanpakken voor de deelnemende gemeenten. Die gemeenschappelijke regeling heeft een organisatie opgetuigd die projecten voor die over de 100+ doelen ging faciliteren.
Een van focuspunten was Regionale Jeugdzorg. De provincies Utrecht en Gelderland brachten samen met de gemeenten geld in de gemeenschappelijke regeling bijeen voor dat doel.
Ondertussen kwam het verstand terug en het besef dat over de 100 focuspunten niet ging werken. Echter die samenwerking van de Veense wethouder en zijn zeven andere collega wethouders op het gebied van Jeugdzorg ging zo voortvarend dat stoppen zonde zou zijn.
Dus... Wel het geld via de gemeenschappelijke regeling Food Valley laten lopen en verder alles buiten de gemeenschappelijke regeling laten lopen. En dat leverde een visiedocument "Zorg voor jeugd in Foodvalley" op dat vanavond ter besluitvorming aan de Veense Raad voorgelegd werd.
En waar hebben we het dan onder aanvoering van de VVD bijna 2 uur over in de Raad: Dat de wethouder in het overleg met zijn zeven andere collega's aan de orde moet stellen dat de naam FoodValley vervangen moet worden door iets anders. Wat voor naam wordt niet aangedragen en moet dan nog onderzocht worden.
En stel nu dat de zeven collega's van wethouder Bouwmeester niets zien in dit ingenieuze voorstel uit Veenendaal? Dan gebeurt er niets! En vinden ze het een goed idee, dan gaat dat veranderen van naam weer geld kosten.
En wordt de zorg voor onze Jeugd er dan beter van..... ik denk maar zo van niet!
zondag 15 april 2012
Pardon?
Kinderarbeid in de Raad
Een confronterende titel, daar ben ik me van bewust.
Een motie vreemd aan de orde van de dag om het college op te dragen om aan minister Leers te melden dat de gemeenteraad van Veenendaal vindt dat gewortelde allochtone kinderen in Nederland moeten blijven. Op 1 voorstemmer na, allemaal partijen die vertegenwoordigd zijn in de Tweede Kamer. Partijen die in de Tweede Kamer wisselende geluiden laten horen, vermoed ik maar zo.
Wat een retoriek van een PvdA-vertegenwoordiger over de gruwelijke onmenselijkheid van de tegenstemmende raadsleden. Kennelijk wegen de instrumenten van parlementaire democratie, wetgeving en rechtspraak niet meer op tegen goedkope retoriek.
Ik ga geen ongenuanceerde mening geven over de vraag of kinderen, die door hun ouders vanuit Verweggistan via schimmige wegen in West Europa zijn gedumpt en aan hun lot en de genade van asielzoekerscentra en pleegouders zijn overgelaten, na een aantal jaren maar hier moeten blijven. Ik vindt dat te moeilijk om daar zomaar iets van te vinden. Hoe dramatisch ook.
Hier past echt alleen maar zorgvuldig maatwerk en geen algemene regel. Al is het alleen maar om bijvoorbeeld kinderen te beschermen tegen hun ouders die zouden mogen denken dat een economische dumpactie op termijn profijtelijk zou kunnen zijn voor de achtergebleven familie.
En voor dat maatwerk hebben rechtspraak, wetgeving en de discretionaire bevoegdheid van de Minister van Vreemdelingenzaken samen met een heel onderzoeksorgaan die de adviezen voorbereidt.
En dan is er nu een aangenomen motie. Dus een opdracht aan het college. Wethouders die als persoon of raadslid, gekeken naar hun politieke achtergrond, vermoedelijk zelf niet zo zouden stemmen.
Maar ook hier gelden de regels. Wat mij betreft geldt dat in de dualiteit van het gemeentebestuur het college niet op inhoud maar op techniek moet acteren. Dat betekent echter wel dat het college wat mij betreft de vrijheid heeft om in de communicatie aan de minister aan te geven onder welke stemverhouding (18 voor en 14 tegen) dit besluit van de Raad tot stand is gekomen.
Rest mij nog aan te geven hoe kinderachtig ik het vind van de indieners om een kinderpardon politiek uit te willen buiten door in een college de wethouders de opdracht te geven iets te doen waar zij vanuit hun politieke achtergrond in meerderheid zomaar tegen zouden kunnen zijn. Ondanks het voorstel uit de raad om de raad die mededeling aan de minister te laten doen.
Ja, waarom niet de bal direct spelen en als gemeenteraad een brief aan de Minister sturen? Maar ja, die brief kon wel eens heeeeeel genuanceerde signalen bevatten. En dan kun je ook niet even in de raadsvergadering politiek belletje trekken en hard wegrennen onder het roepen van wat stoere taal over onmenselijkheid.
En zo was ik afgelopen donderdag getuige van kinderarbeid in de politiek in Veenendaal.
donderdag 12 april 2012
Judith Herzberg, liegen en politici? Cultureel Cafe Veenendaal 11 april 2011
Mijn bijdrage in het Cultureel Cafe in Veenendaal, op 11 april 2012
Judith Herzberg heeft mij ooit eens diep geraakt. Misschien niet Judith zelf, maar dan wel Herman van Veen die haar woorden in al hun eenvoud en puurheid met een liedje zo ontwapenend in mijn hoofd wist te planten.
Diegenen die het gedicht Liedje van Judith kennen, zullen zich afvragen waarom nu juist dit gedicht, op een avond dat lokale politici in een cultureel café aan de verleiding worden blootgesteld beloften te doen die later zomaar niet ingelost kunnen worden.
Het is mijn vertaling, misschien zomaar schoppend tegen alles dat cultuurgoden met wijze woorden en diepzinnige blikken geïnterpreteerd hebben in dit gedicht.
Het gedicht kent vijf strofen. En iedere strofe zou je je, als je in de politiek zou zitten, mogen aantrekken als een inwoner dat tegen je zegt.
Zie daar de inwoner van Veenendaal, met vragende ogen kijkend naar die mens, die één van de 33, de drieënendertiger.
Onschuldig vraagt die inwoner aan de drieëndertiger:
Lieg alsjeblieft niet tegen me
Niet over iets groots, niet over iets anders
Liever hoor ik het vernietigendste dan dat je liegt
Want dat is nog vernietigender
En zo verbindt die inwoner zich met die drieendertiger. Een warm gevoel van verbondenheid stroomt door hun beider zielen. De inwoner legt zijn ziel open en zegt:
Lieg niet over liefde
Iets dat je voelt, iets dat je zou willen voelen
Liever wordt ik bedroefd dan dat je liegt
Want dat is nog bedroevender
Samen kunnen ze de boze wereld in een onzekere toekomst aan. Samen kunnen ze nu toch alle gevaren aan. De inwoner spreekt de drieëndertiger toe:
Lieg niet tegen me over gevaar
Want ik voel toch je angst,
en wat ik gewaar word is waar
Of ik ken je niet, en dat is nog gevaarlijker
En zo bestrijden ze, zij aan zij, de ziekten van de samenleving. Maar de drieëndertiger kent zijn beperkingen, kent zijn onvermogen. De inwoner, niet helemaal blind van vertrouwen, vraagt indringend:
Lieg niet tegen me over ziekte
Liever kijk ik de diepte in dan dat ik me verlies
In een van jouw lieve verzinsels
Want daarmee verlies ik me dieper
De drieëndertiger verliest zijn glans, niet alles blijkt maakbaar. Wat hij ook beloofd heeft. Die handdoek gaat soms de ring in. Die inwoner ziet de nobele ridder in de drieëndertiger sterven. En hoe anders zijn nog steeds de woorden die hij spreekt. De inwoner smeekt:
Lieg niet tegen me over sterven
Want zolang we er nog zijn vind ik dat toegangloze
Niet-mededelen-wat-je-denkt
Erger en zoveel doder.
Waarmee ik wil zeggen dat er niets mis is met zichtbaar en open met je gevoel te besturen.
Dank voor jullie tijd.
Judith Herzberg heeft mij ooit eens diep geraakt. Misschien niet Judith zelf, maar dan wel Herman van Veen die haar woorden in al hun eenvoud en puurheid met een liedje zo ontwapenend in mijn hoofd wist te planten.
Diegenen die het gedicht Liedje van Judith kennen, zullen zich afvragen waarom nu juist dit gedicht, op een avond dat lokale politici in een cultureel café aan de verleiding worden blootgesteld beloften te doen die later zomaar niet ingelost kunnen worden.
Het is mijn vertaling, misschien zomaar schoppend tegen alles dat cultuurgoden met wijze woorden en diepzinnige blikken geïnterpreteerd hebben in dit gedicht.
Het gedicht kent vijf strofen. En iedere strofe zou je je, als je in de politiek zou zitten, mogen aantrekken als een inwoner dat tegen je zegt.
Zie daar de inwoner van Veenendaal, met vragende ogen kijkend naar die mens, die één van de 33, de drieënendertiger.
Onschuldig vraagt die inwoner aan de drieëndertiger:
Lieg alsjeblieft niet tegen me
Niet over iets groots, niet over iets anders
Liever hoor ik het vernietigendste dan dat je liegt
Want dat is nog vernietigender
En zo verbindt die inwoner zich met die drieendertiger. Een warm gevoel van verbondenheid stroomt door hun beider zielen. De inwoner legt zijn ziel open en zegt:
Lieg niet over liefde
Iets dat je voelt, iets dat je zou willen voelen
Liever wordt ik bedroefd dan dat je liegt
Want dat is nog bedroevender
Samen kunnen ze de boze wereld in een onzekere toekomst aan. Samen kunnen ze nu toch alle gevaren aan. De inwoner spreekt de drieëndertiger toe:
Lieg niet tegen me over gevaar
Want ik voel toch je angst,
en wat ik gewaar word is waar
Of ik ken je niet, en dat is nog gevaarlijker
En zo bestrijden ze, zij aan zij, de ziekten van de samenleving. Maar de drieëndertiger kent zijn beperkingen, kent zijn onvermogen. De inwoner, niet helemaal blind van vertrouwen, vraagt indringend:
Lieg niet tegen me over ziekte
Liever kijk ik de diepte in dan dat ik me verlies
In een van jouw lieve verzinsels
Want daarmee verlies ik me dieper
De drieëndertiger verliest zijn glans, niet alles blijkt maakbaar. Wat hij ook beloofd heeft. Die handdoek gaat soms de ring in. Die inwoner ziet de nobele ridder in de drieëndertiger sterven. En hoe anders zijn nog steeds de woorden die hij spreekt. De inwoner smeekt:
Lieg niet tegen me over sterven
Want zolang we er nog zijn vind ik dat toegangloze
Niet-mededelen-wat-je-denkt
Erger en zoveel doder.
Waarmee ik wil zeggen dat er niets mis is met zichtbaar en open met je gevoel te besturen.
Dank voor jullie tijd.
zondag 1 januari 2012
Goede voornemens voor 2012
De gedachte dat je alleen op 1 januari goede voornemens kunt hebben is eigenlijk onzinnig. Maar kennelijk hebben we soms van die mijlpalen nodig om stappen te maken.
In de digitale Veenendaalse Krant las ik vanochtend tijdens het wakker worden een artikel over het gebrek aan debat in de raad, of erger nog het onthouden ervan aan de inwoners, en daarmee belastingbetalers, van Veenendaal.
Het raadslid van 2011, Nermina Kundic (gefeliciteerd met je verkiezing) is die mening in ieder geval toegedaan.
Zou het beperkte aantal kijkers op de tribune en op het wereldwijde web zijn oorzaak vinden in het gebrek aan debat? Of soms eerder in het gebrek aan kwaliteit van het debat? Graag complimenteer ik Nermina. Debatteren kan ze, maakt niet uit waarover. Dus voor debatlievend Nederland een talent en een ontdekking die zelfs op het podium van het toneel dat Tweede Kamer heet niet zou misstaan.
Maar nu in Veenendaal: met 11 partijen in een raad van 33 raadsleden moet je je afvragen of debat om het debat nu echt een publiekstrekker gaat worden, laat staan een promotie van lokale politiek. Natuurlijk zit je in een gemeenteraad omdat je gekozen bent door inwoners die hun belangen verdedigd willen zien. Maar zit dat dan in debat om debat? In ons poldermodel overleggen we binnen en buiten vergaderingen en zoeken we het compromis met het meeste draagvlak.
Als we alles in de raad zouden be-debatteren met een gemiddelde duur van de bijdrage in de eerste termijn van 3 minuten, dan duurt de eerste termijn 33 minuten. Nog wat vragen aan de portefeuillehouder (wethouder en/of burgemeester) die beantwoord moeten worden vragen 10 minuten en dan na 43 minuten nog een debat in de tweede termijn met 11 partijen met per partij een gemiddelde bijdrage van 3 minuten zijn we zo een uur en een kwartier (33+10+33) verder. En al die tijd, beste lezer, zit u aan de buis, laptop, pc, tablet... gekluisterd? En dat voor de ca 10 onderwerpen die op de agenda staan? Dat wordt of nachtwerk of een meeravondse activiteit voor u als inwoner van Veenendaal.
Dus daarom hebben we commissievergaderingen die de technische details moeten verhelderen, zodat alleen de politieke keuze en dus de politieke opvattingen en dus bestaansredenen van een partij bepalend moeten zijn in een raadsdebat. En daarom zijn er hamerpunten, want als je het er met z'n allen al over eens bent moet je dan nog debatteren om het debatteren? En daarom ga ik niet nog eens herhalen wat velen voor mij al gezegd hebben. En zijn al onze partijpolitieke opvattingen zo verschillend dat een eigen bijdrage aan een debat onvermijdelijk is?
Mijn zorg is dat als raadsleden gaan debatteren onder een innerlijke of externe dwang of drang het debat eerder aan kwaliteit verliest dan dat het er aan wint. Mijn dilemma is steeds: wat gaan we in Veenendaal er beter van worden als ik in ga op een debat. Pas als de beginselen van de partij waarvoor ik sta met voeten worden getreden, zal ik me er in mengen. En zeker niet als mijn ego dreigt een deuk op te lopen.
Met de volgende reeks bezuinigingen door het Rijk in het verschiet en dus met de volgende bezuinigingen die het rijk door de gemeenten laat realiseren hebben we geen behoefte aan debat om debat, maar om debat om de sterkste schouders de zwaarste lasten te laten dragen en debat om te zorgen dat die verantwoordelijke WMO -samenleving, die in Veenendaal echt aanwezig is, te behouden. En hoewel de verleiding misschien voor sommigen groot is om zich en daarmee hun ego te profileren hoop ik van ganser harte dat het grotere belang van draagvlak en een raad die eensgezind deze moeilijke tijden voor de Veense draagbaar maakt, zwaarder laat wegen.
Dus mijn goede voornemen is om voor de inhoud te gaan, niet voor het dogma en niet voor het ego. En... inzicht dat heb je niet, maar verkrijg je en kan ook steeds veranderen. Dus ook dit jaar probeer ik in vrede met mijzelf ook in de Veense politiek een politicus te zijn met de kernwaarden van Lokaal Veenendaal in mijn genen.
En verder... er kunnen en mogen zijn voor mijn vrouw, mijn kinderen en mijn kleinkinderen.
Ik wens ook u een 2012 met wijsheid en liefde. Rijker kun je niet zijn..... toch?
In de digitale Veenendaalse Krant las ik vanochtend tijdens het wakker worden een artikel over het gebrek aan debat in de raad, of erger nog het onthouden ervan aan de inwoners, en daarmee belastingbetalers, van Veenendaal.
Het raadslid van 2011, Nermina Kundic (gefeliciteerd met je verkiezing) is die mening in ieder geval toegedaan.
Zou het beperkte aantal kijkers op de tribune en op het wereldwijde web zijn oorzaak vinden in het gebrek aan debat? Of soms eerder in het gebrek aan kwaliteit van het debat? Graag complimenteer ik Nermina. Debatteren kan ze, maakt niet uit waarover. Dus voor debatlievend Nederland een talent en een ontdekking die zelfs op het podium van het toneel dat Tweede Kamer heet niet zou misstaan.
Maar nu in Veenendaal: met 11 partijen in een raad van 33 raadsleden moet je je afvragen of debat om het debat nu echt een publiekstrekker gaat worden, laat staan een promotie van lokale politiek. Natuurlijk zit je in een gemeenteraad omdat je gekozen bent door inwoners die hun belangen verdedigd willen zien. Maar zit dat dan in debat om debat? In ons poldermodel overleggen we binnen en buiten vergaderingen en zoeken we het compromis met het meeste draagvlak.
Als we alles in de raad zouden be-debatteren met een gemiddelde duur van de bijdrage in de eerste termijn van 3 minuten, dan duurt de eerste termijn 33 minuten. Nog wat vragen aan de portefeuillehouder (wethouder en/of burgemeester) die beantwoord moeten worden vragen 10 minuten en dan na 43 minuten nog een debat in de tweede termijn met 11 partijen met per partij een gemiddelde bijdrage van 3 minuten zijn we zo een uur en een kwartier (33+10+33) verder. En al die tijd, beste lezer, zit u aan de buis, laptop, pc, tablet... gekluisterd? En dat voor de ca 10 onderwerpen die op de agenda staan? Dat wordt of nachtwerk of een meeravondse activiteit voor u als inwoner van Veenendaal.
Dus daarom hebben we commissievergaderingen die de technische details moeten verhelderen, zodat alleen de politieke keuze en dus de politieke opvattingen en dus bestaansredenen van een partij bepalend moeten zijn in een raadsdebat. En daarom zijn er hamerpunten, want als je het er met z'n allen al over eens bent moet je dan nog debatteren om het debatteren? En daarom ga ik niet nog eens herhalen wat velen voor mij al gezegd hebben. En zijn al onze partijpolitieke opvattingen zo verschillend dat een eigen bijdrage aan een debat onvermijdelijk is?
Mijn zorg is dat als raadsleden gaan debatteren onder een innerlijke of externe dwang of drang het debat eerder aan kwaliteit verliest dan dat het er aan wint. Mijn dilemma is steeds: wat gaan we in Veenendaal er beter van worden als ik in ga op een debat. Pas als de beginselen van de partij waarvoor ik sta met voeten worden getreden, zal ik me er in mengen. En zeker niet als mijn ego dreigt een deuk op te lopen.
Met de volgende reeks bezuinigingen door het Rijk in het verschiet en dus met de volgende bezuinigingen die het rijk door de gemeenten laat realiseren hebben we geen behoefte aan debat om debat, maar om debat om de sterkste schouders de zwaarste lasten te laten dragen en debat om te zorgen dat die verantwoordelijke WMO -samenleving, die in Veenendaal echt aanwezig is, te behouden. En hoewel de verleiding misschien voor sommigen groot is om zich en daarmee hun ego te profileren hoop ik van ganser harte dat het grotere belang van draagvlak en een raad die eensgezind deze moeilijke tijden voor de Veense draagbaar maakt, zwaarder laat wegen.
Dus mijn goede voornemen is om voor de inhoud te gaan, niet voor het dogma en niet voor het ego. En... inzicht dat heb je niet, maar verkrijg je en kan ook steeds veranderen. Dus ook dit jaar probeer ik in vrede met mijzelf ook in de Veense politiek een politicus te zijn met de kernwaarden van Lokaal Veenendaal in mijn genen.
En verder... er kunnen en mogen zijn voor mijn vrouw, mijn kinderen en mijn kleinkinderen.
Ik wens ook u een 2012 met wijsheid en liefde. Rijker kun je niet zijn..... toch?
zondag 11 december 2011
Ondernemend Veenendaal?
Afgelopen zaterdag liepen Jolanda en ik door de Hoofdstraat. Een mooie opgeknapte Hoofdstraat. Een gezellige markt op de middenstrook, een Marktplein waarvan ik denk: dat kan toch beter en gezelliger benut worden door de warenmarkt. Maar met ingehouden trots loop ik daar wel!
Maar wat schetste mijn verbazing.....geen kerstverlichting aan de gevels. Helemaal niets. We konden toch enige weken geleden in de krant lezen dat de nieuwe kerstverlichting in productie was. Trouwens, waar is die oude dan gebleven? Je zou zeggen dat de renovatie niet de panden verder uit elkaar heeft gezet, dus die oude moet nog passen zou je denken.
De oorzaak van de late productie zou wel eens kunnen liggen in het besluit van de Gemeenteraad van voor de zomer, om de evaluatie van het Ondernemersfonds over 2 jaar te doen en dan ook te bezien of de belastingheffing op alle ondernemers in die aangewezen gebieden dan ook nog gehandhaafd moet blijven.
Voor de duidelijkheid, het werkt als volgt. De gemeente wijst gebieden aan als wat ik noem plukgebieden. Alle ondernemers in die plukgebieden die zichtbaar hun onderneming hebben betalen naar rato een belasting die door de gemeente met alle bijbehorende machtsmiddelen wordt geïnd. Na aftrek van de kosten die de gemeente maakt gaat de rest van het geld als subsidie naar het Ondernemersfonds. Geen toetsing op activiteiten en per activiteit subsidiëren, welnee gewoon alles lump sum.
Nu wordt de gemeente gevraagd om borg te staan voor een lening van het Ondernemersfonds om 4 jaar kerstverlichting op te hangen en om intelligente beveiligingscamera's op de bedrijventerreinen te kunnen hangen.
Maarja, zoals het nu ligt is het belastingheffen van de gemeente de enige bron van inkomsten voor het Ondernemersfonds. En als dat eventueel nog maar 2 jaar doorgaat, dan kan de bank naar zijn geld fluiten als er geen extra inkomsten zijn om de rest van de aflossing en rente dekken.
Daarom aan de gemeenteraad de vraag of de gemeente en dus alle ondernemers in alle plukgebeiden borg gaan staan voor die lening. Geen inspraak voor die ondernemers. Nee, wij de raadsleden bepalen voor al die ondernemers dat zij borg staan.
Mijn vrienden van Lokaal Veenendaal en ik zijn het er unaniem over eens. Aan deze ongezonde afhankelijkheid van het belastinginfuus moet het Ondernemersfonds af. En wel zo snel mogelijk. Als de ondernemers hun naam waard zijn gaan ze ondernemen en zetten ze de tering naar de nering. Dan nog maar een jaar oude afgeschreven kerstverlichting op de Hoofdstraat. En de nieuwe intelligente camera's? Waar zijn de verzekeraars van die ondernemers op die bedrijventerreinen? Hebben die geen belang?
Ik moet bekennen dat ik met ingehouden ergernis het ja-knikken van de andere fracties op dit onderwerp in de raad zie als de grote leiders van het Ondernemersfonds dreigen met opstappen en dat met grote koppen in de krant weten te krijgen. Allemaal om het infuus weer meer open gezet te krijgen. En dat in tijden die niet meevallen, juist niet voor ondernemers. Je zal maar ondernemer zijn in een plukgebied en de gemeentelijke deurwaarder aan de deur krijgen omdat je moet bijdragen aan een Ondernemersfonds dat lijkt te zijn vergeten wat ondernemen is.
Ik zou zeggen, zorg nu eerst maar eens dat over 2 jaar tenminste 85% van de ondermemers in die plukgebieden zich voor meerdere jaren verbinden aan een Ondernemersfonds en er gezamelijk de schouders onder zetten en toon dan karakter door de gemeenschap te melden dat er geen infuus meer nodig is.
Maar wat schetste mijn verbazing.....geen kerstverlichting aan de gevels. Helemaal niets. We konden toch enige weken geleden in de krant lezen dat de nieuwe kerstverlichting in productie was. Trouwens, waar is die oude dan gebleven? Je zou zeggen dat de renovatie niet de panden verder uit elkaar heeft gezet, dus die oude moet nog passen zou je denken.
De oorzaak van de late productie zou wel eens kunnen liggen in het besluit van de Gemeenteraad van voor de zomer, om de evaluatie van het Ondernemersfonds over 2 jaar te doen en dan ook te bezien of de belastingheffing op alle ondernemers in die aangewezen gebieden dan ook nog gehandhaafd moet blijven.
Voor de duidelijkheid, het werkt als volgt. De gemeente wijst gebieden aan als wat ik noem plukgebieden. Alle ondernemers in die plukgebieden die zichtbaar hun onderneming hebben betalen naar rato een belasting die door de gemeente met alle bijbehorende machtsmiddelen wordt geïnd. Na aftrek van de kosten die de gemeente maakt gaat de rest van het geld als subsidie naar het Ondernemersfonds. Geen toetsing op activiteiten en per activiteit subsidiëren, welnee gewoon alles lump sum.
Nu wordt de gemeente gevraagd om borg te staan voor een lening van het Ondernemersfonds om 4 jaar kerstverlichting op te hangen en om intelligente beveiligingscamera's op de bedrijventerreinen te kunnen hangen.
Maarja, zoals het nu ligt is het belastingheffen van de gemeente de enige bron van inkomsten voor het Ondernemersfonds. En als dat eventueel nog maar 2 jaar doorgaat, dan kan de bank naar zijn geld fluiten als er geen extra inkomsten zijn om de rest van de aflossing en rente dekken.
Daarom aan de gemeenteraad de vraag of de gemeente en dus alle ondernemers in alle plukgebeiden borg gaan staan voor die lening. Geen inspraak voor die ondernemers. Nee, wij de raadsleden bepalen voor al die ondernemers dat zij borg staan.
Mijn vrienden van Lokaal Veenendaal en ik zijn het er unaniem over eens. Aan deze ongezonde afhankelijkheid van het belastinginfuus moet het Ondernemersfonds af. En wel zo snel mogelijk. Als de ondernemers hun naam waard zijn gaan ze ondernemen en zetten ze de tering naar de nering. Dan nog maar een jaar oude afgeschreven kerstverlichting op de Hoofdstraat. En de nieuwe intelligente camera's? Waar zijn de verzekeraars van die ondernemers op die bedrijventerreinen? Hebben die geen belang?
Ik moet bekennen dat ik met ingehouden ergernis het ja-knikken van de andere fracties op dit onderwerp in de raad zie als de grote leiders van het Ondernemersfonds dreigen met opstappen en dat met grote koppen in de krant weten te krijgen. Allemaal om het infuus weer meer open gezet te krijgen. En dat in tijden die niet meevallen, juist niet voor ondernemers. Je zal maar ondernemer zijn in een plukgebied en de gemeentelijke deurwaarder aan de deur krijgen omdat je moet bijdragen aan een Ondernemersfonds dat lijkt te zijn vergeten wat ondernemen is.
Ik zou zeggen, zorg nu eerst maar eens dat over 2 jaar tenminste 85% van de ondermemers in die plukgebieden zich voor meerdere jaren verbinden aan een Ondernemersfonds en er gezamelijk de schouders onder zetten en toon dan karakter door de gemeenschap te melden dat er geen infuus meer nodig is.
donderdag 1 december 2011
Hoe het er mee gaat?...Goed!
Dat ik geen fanatieke blogger ben dat is mijn trouwe lezerspubliek wel duidelijk. En dat is een understatement zullen we maar zeggen.
Sinds mijn laatste blog is er wel veel gebeurd dat het schrijven waard is. Helaas is de behoefte om te schrijven het grootst bij negatieve ontwikkelingen. En dan schrijf ik weer liever niet.
Maar noblesse oublige... dus ik ga weer proberen mijn gedachten in leesbare teksten te vervatten.
De toenemende fragmentatie (toename van 1-mans fracties) in de Veenendaalse gemeenteraad is zorgwekkend. Want jah.... Hoe moet je je onderscheiden als je als éénmansfractie het woord hebt. Echt grote verschillen van mening en inzicht zijn er in Veenendaal niet. Een sterk afwijkende mening hebben om je te onderscheiden, daar wordt het debat ook niet beter van. Ik hoop voor Veenendaal dat in aanloop van de volgende verkiezingen onze lokale parlementatiërs elkaar vinden in gedeelde beelden en meningen in minder fracties.
Wat mij een paar keer bijna tot schrijven heeft gebracht is het populisme van de SP bij monde van Jan Breur over de huisartsenpost. Veel tamtam in de krant en met een oldtimer ziekenauto voor het raadhuis ludiek gaan staan zijn, gelardeerd met een huis aan huis blaadje vol met de spierballentaal van de SP. En dat terwijl diezelfde SP verzaakt bij de bespreking in het Raadhuis een week of zo ervoor met alle deskundigen, zoals de Edese huishartenpost en andere beslissers bij elkaar. Daarmee worden inwoners van Veenendaal op het verkeerde been gezet. Als onze huisartsen en verzekeraars niet willen en een commerciële huisartsenpost niet te betalen is, wat kunnen we dan nog. Alleen maar populisme bedrijven en zo de aandacht afleiden van de echte problemen? Maar ik geef graag toe dat ik Jan respecteer om zijn vaardigheid steeds weer de pers te halen met zijn foto en zijn teksten. Chapeau Jan!
Ik kan me nog wel eens voor mijn hoofd slaan als ik weer eens kritische opmerkingen maak over de pers die de Veenendaalse politiek verslaat. Soms helemaal onterecht als ik mailtjes niet gekregen heb, soms als ik een verkeerde naam van een blad noem (sorry Gelderlander, het was het AD), soms gewoon zo. Waarvoor excuses. welgemeend!
De ironie is dat je als lokale politieke partij afhankelijk bent van de lokale pers. Het kan maar zo zijn dat mijn gemopper Lokaal Veenendaal geen goed doet. Zonder media ben je nergens in deze informatie maatschappij.
Maar, echt waar, waarom altijd negatieve berichten, waarom niet berichten mt de nadruk dat het een grote eer is dat de Koningin in 2012 komt en dat er partijen zijn die het zo goed vinden voor het imago van hun stad.
Ooit heb ik eens een redactrice van Pauw en Wittenman de mantel uitgeveegd, vriendelijk hoor, over de media hypes rond wat nu het tunnel- en het spoorincident heten. Het zo groot uitvergroten van een probleem en een wat onhandige burgemeester in Veenendaal werkt echt contraproductief en lokt en trekt de problemen uit respectievelijk aan. Veenendaal is een stad met een industriële geschiedenis, dus is ook belast met de erfenissen daarvan. Maar Veenendaal is ook een mooie, gezellige en veilige stad. En als raadslid wil ik dat zo houden.
Wat mij hierin nu ook van het hart moet is dat ik dat gekloot van een paar pubertjes en onvolwassen jong volwassenen het voor hele groepen pubers en kinderen met dezelfde uiterljke kenmerken zo moeilijk maakt hun verdiende plek in onze samenleving in te nemen. Het zou zo goed zijn voor al die wel hardwerkende en goedbedoelende kids als onze pers, lokaal en nationaal ook de successen van de Fatima's, Mourad's en al die anderen over de persen laat rollen. Dat verdienen ze.
Als raadslid van Lokaal Veenendaal sta ik, en mijn fractie ook, voor een snoeiharde en duidelijke aanpak van die verklotende pubertjes én ook van hun ouders als die hun rol als opvoeder niet serieus nemen. Een aanpak die leidt tot een leven met werk, wonen en verantwoordelijkheid nemen. Mijn ervaring is dat ook die kids en grotere kids in de kern goed zijn, maar leiding en begeleiding nodig hebben. Geen ruimte laten voor gekloot...dat is de uitdaging!
Zo.... Genoeg geblogd. En... Met het voornemen vaker te bloggen, want als je dit te lang uitstelt komt er te veel tegelijk en dat kun je lezers ook weer niet aan doen.
Tot een volgende blog.
Sinds mijn laatste blog is er wel veel gebeurd dat het schrijven waard is. Helaas is de behoefte om te schrijven het grootst bij negatieve ontwikkelingen. En dan schrijf ik weer liever niet.
Maar noblesse oublige... dus ik ga weer proberen mijn gedachten in leesbare teksten te vervatten.
De toenemende fragmentatie (toename van 1-mans fracties) in de Veenendaalse gemeenteraad is zorgwekkend. Want jah.... Hoe moet je je onderscheiden als je als éénmansfractie het woord hebt. Echt grote verschillen van mening en inzicht zijn er in Veenendaal niet. Een sterk afwijkende mening hebben om je te onderscheiden, daar wordt het debat ook niet beter van. Ik hoop voor Veenendaal dat in aanloop van de volgende verkiezingen onze lokale parlementatiërs elkaar vinden in gedeelde beelden en meningen in minder fracties.
Wat mij een paar keer bijna tot schrijven heeft gebracht is het populisme van de SP bij monde van Jan Breur over de huisartsenpost. Veel tamtam in de krant en met een oldtimer ziekenauto voor het raadhuis ludiek gaan staan zijn, gelardeerd met een huis aan huis blaadje vol met de spierballentaal van de SP. En dat terwijl diezelfde SP verzaakt bij de bespreking in het Raadhuis een week of zo ervoor met alle deskundigen, zoals de Edese huishartenpost en andere beslissers bij elkaar. Daarmee worden inwoners van Veenendaal op het verkeerde been gezet. Als onze huisartsen en verzekeraars niet willen en een commerciële huisartsenpost niet te betalen is, wat kunnen we dan nog. Alleen maar populisme bedrijven en zo de aandacht afleiden van de echte problemen? Maar ik geef graag toe dat ik Jan respecteer om zijn vaardigheid steeds weer de pers te halen met zijn foto en zijn teksten. Chapeau Jan!
Ik kan me nog wel eens voor mijn hoofd slaan als ik weer eens kritische opmerkingen maak over de pers die de Veenendaalse politiek verslaat. Soms helemaal onterecht als ik mailtjes niet gekregen heb, soms als ik een verkeerde naam van een blad noem (sorry Gelderlander, het was het AD), soms gewoon zo. Waarvoor excuses. welgemeend!
De ironie is dat je als lokale politieke partij afhankelijk bent van de lokale pers. Het kan maar zo zijn dat mijn gemopper Lokaal Veenendaal geen goed doet. Zonder media ben je nergens in deze informatie maatschappij.
Maar, echt waar, waarom altijd negatieve berichten, waarom niet berichten mt de nadruk dat het een grote eer is dat de Koningin in 2012 komt en dat er partijen zijn die het zo goed vinden voor het imago van hun stad.
Ooit heb ik eens een redactrice van Pauw en Wittenman de mantel uitgeveegd, vriendelijk hoor, over de media hypes rond wat nu het tunnel- en het spoorincident heten. Het zo groot uitvergroten van een probleem en een wat onhandige burgemeester in Veenendaal werkt echt contraproductief en lokt en trekt de problemen uit respectievelijk aan. Veenendaal is een stad met een industriële geschiedenis, dus is ook belast met de erfenissen daarvan. Maar Veenendaal is ook een mooie, gezellige en veilige stad. En als raadslid wil ik dat zo houden.
Wat mij hierin nu ook van het hart moet is dat ik dat gekloot van een paar pubertjes en onvolwassen jong volwassenen het voor hele groepen pubers en kinderen met dezelfde uiterljke kenmerken zo moeilijk maakt hun verdiende plek in onze samenleving in te nemen. Het zou zo goed zijn voor al die wel hardwerkende en goedbedoelende kids als onze pers, lokaal en nationaal ook de successen van de Fatima's, Mourad's en al die anderen over de persen laat rollen. Dat verdienen ze.
Als raadslid van Lokaal Veenendaal sta ik, en mijn fractie ook, voor een snoeiharde en duidelijke aanpak van die verklotende pubertjes én ook van hun ouders als die hun rol als opvoeder niet serieus nemen. Een aanpak die leidt tot een leven met werk, wonen en verantwoordelijkheid nemen. Mijn ervaring is dat ook die kids en grotere kids in de kern goed zijn, maar leiding en begeleiding nodig hebben. Geen ruimte laten voor gekloot...dat is de uitdaging!
Zo.... Genoeg geblogd. En... Met het voornemen vaker te bloggen, want als je dit te lang uitstelt komt er te veel tegelijk en dat kun je lezers ook weer niet aan doen.
Tot een volgende blog.
Abonneren op:
Posts (Atom)