Goede voornemens voor 2012

De gedachte dat je alleen op 1 januari goede voornemens kunt hebben is eigenlijk onzinnig. Maar kennelijk hebben we soms van die mijlpalen nodig om stappen te maken.

In de digitale Veenendaalse Krant las ik vanochtend tijdens het wakker worden een artikel over het gebrek aan debat in de raad, of erger nog het onthouden ervan aan de inwoners, en daarmee belastingbetalers, van Veenendaal.

Het raadslid van 2011, Nermina Kundic (gefeliciteerd met je verkiezing) is die mening in ieder geval toegedaan.

Zou het beperkte aantal kijkers op de tribune en op het wereldwijde web zijn oorzaak vinden in het gebrek aan debat? Of soms eerder in het gebrek aan kwaliteit van het debat? Graag complimenteer ik Nermina. Debatteren kan ze, maakt niet uit waarover. Dus voor debatlievend Nederland een talent en een ontdekking die zelfs op het podium van het toneel dat Tweede Kamer heet niet zou misstaan.

Maar nu in Veenendaal: met 11 partijen in een raad van 33 raadsleden moet je je afvragen of debat om het debat nu echt een publiekstrekker gaat worden, laat staan een promotie van lokale politiek. Natuurlijk zit je in een gemeenteraad omdat je gekozen bent door inwoners die hun belangen verdedigd willen zien. Maar zit dat dan in debat om debat? In ons poldermodel overleggen we binnen en buiten vergaderingen en zoeken we het compromis met het meeste draagvlak.
Als we alles in de raad zouden be-debatteren met een gemiddelde duur van de bijdrage in de eerste termijn van 3 minuten, dan duurt de eerste termijn 33 minuten. Nog wat vragen aan de portefeuillehouder (wethouder en/of burgemeester) die beantwoord moeten worden vragen 10 minuten en dan na 43 minuten nog een debat in de tweede termijn met 11 partijen met per partij een gemiddelde bijdrage van 3 minuten zijn we zo een uur en een kwartier (33+10+33) verder. En al die tijd, beste lezer, zit u aan de buis, laptop, pc, tablet... gekluisterd? En dat voor de ca 10 onderwerpen die op de agenda staan? Dat wordt of nachtwerk of een meeravondse activiteit voor u als inwoner van Veenendaal.

Dus daarom hebben we commissievergaderingen die de technische details moeten verhelderen, zodat alleen de politieke keuze en dus de politieke opvattingen en dus bestaansredenen van een partij bepalend moeten zijn in een raadsdebat. En daarom zijn er hamerpunten, want als je het er met z'n allen al over eens bent moet je dan nog debatteren om het debatteren? En daarom ga ik niet nog eens herhalen wat velen voor mij al gezegd hebben. En zijn al onze partijpolitieke opvattingen zo verschillend dat een eigen bijdrage aan een debat onvermijdelijk is?

Mijn zorg is dat als raadsleden gaan debatteren onder een innerlijke of externe dwang of drang het debat eerder aan kwaliteit verliest dan dat het er aan wint. Mijn dilemma is steeds: wat gaan we in Veenendaal er beter van worden als ik in ga op een debat. Pas als de beginselen van de partij waarvoor ik sta met voeten worden getreden, zal ik me er in mengen. En zeker niet als mijn ego dreigt een deuk op te lopen.

Met de volgende reeks bezuinigingen door het Rijk in het verschiet en dus met de volgende bezuinigingen die het rijk door de gemeenten laat realiseren hebben we geen behoefte aan debat om debat, maar om debat om de sterkste schouders de zwaarste lasten te laten dragen en debat om te zorgen dat die verantwoordelijke WMO -samenleving, die in Veenendaal echt aanwezig is, te behouden. En hoewel de verleiding misschien voor sommigen groot is om zich en daarmee hun ego te profileren hoop ik van ganser harte dat het grotere belang van draagvlak en een raad die eensgezind deze moeilijke tijden voor de Veense draagbaar maakt, zwaarder laat wegen.

Dus mijn goede voornemen is om voor de inhoud te gaan, niet voor het dogma en niet voor het ego. En... inzicht dat heb je niet, maar verkrijg je en kan ook steeds veranderen. Dus ook dit jaar probeer ik in vrede met mijzelf ook in de Veense politiek een politicus te zijn met de kernwaarden van Lokaal Veenendaal in mijn genen.

En verder... er kunnen en mogen zijn voor mijn vrouw, mijn kinderen en mijn kleinkinderen.

Ik wens ook u een 2012 met wijsheid en liefde. Rijker kun je niet zijn..... toch?