Ik mocht vandaag in het Rembrandt College deelnemen aan het scholieren verkiezingsdebat.
Een aula vol scholieren die verplicht het debat als les Maatschappijleer bijwonen en dat ook met overtuiging doen. Jongeren die joelen en klappen en ook slimme betrokken vragen stellen.
En politici die politiek correcte antwoorden geven waar die jongeren eigenlijk niets mee kunnen.
Pas toen het einde van die ochtend naderde kwamen de echte vragen. Over die scooter die door klierende jeugd geheel was vernield, die fiets met 150 euro schade. Meisjes die niet meer alleen naar huis durven omdat andere volwassen en jonge Veenendalers hun handen niet thuis kunnen houden.
Die jongen die mij aansprak en mij vroeg of ik niet iets kon doen aan die politie die niets doet.
Ik voelde me met knap lege handen staan...... maar mijn positie als raadslid geeft mij wel mogelijkheden.
Dus ik heb hem aangeboden mij te mailen of gewoon langs te komen met concrete problemen. Ik zal dan als raadslid voor die jongeren die zich genegeerd voelen de vragen stellen die kennelijk nodig zijn om jongeren, de hoop van de natie toch, weer vertrouwen te geven in de samenleving en de overheid.
Ik ben bang dat nog steeds veel lokale politici niet snappen waarom inwoners zich afkeren van de politiek en de lokale overheid.
Als ik er maar 10 kan helpen hun recht te krijgen en welk recht ze kunnen halen, dan hoop ik dat ik die tien weer heb kunnen overtuigen dat het hun samenleving is waar ze een onderdeel van uitmaken.
Daarvoor ben ik toch raadslid.... of niet soms???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten