vrijdag 24 april 2009

Gladiator van 8, keizer van 17

We hebben het allemaal kunnen lezen: Een snotjoch van 17 jut een kleuter van 8 op om een leeftijdsgenootje af te tuigen. Het snotjoch, multimediaal begaafd als hij is, filmt de strijd en weet niet hoe snel hij zijn (zoveelste?) creatie moet publiceren op Youtube in het wereldwijdeweb.

Het slachtoffertje is een illusie van een mooie, veilige en hele wereld armer. Het kleutertje voelt zich weer een belangrijke stap dichter bij volwassenheid en het snotjoch heeft zijn manipulatieve macht wereldwijd kunnen demonstreren.

Gelukkig heeft iemand de politie getipt en de gladiator en de keizer zijn opgepakt. Het multimediale gedrocht is verwijderd. Maar de vraag is wel: Wat nu?

Er moet iets heel erg mis gegaan zijn tijdens het opgroeien van de geweldadige kleuter en het filmende snotjoch. Te veel games? Te veel video-tjes die geweld tot afstandelijk beleefd genot verheffen? Te veel voorbeelden van vriendjes?

Ik vraag me af of de ouders van deze twee Veense "helden" zich nu de ogen uit hun kop schamen, nu zij het product van hun liefde al zo jong misvormd zien.

Ik vraag me af wat je voor ouders kunt doen die dit met hun kinderen meemaken.
Hoe geven volwassenen hun kinderen leiding en begeleiding om een geweten te ontwikkelen. Hoe leer je als ouder je kinderen in een samenleving te functioneren, om daarmee te voorkomen dat diezelfde samenleving ze anders uitkotst.
Wat in die 8 en 17 jaar is misgegaan maak je niet met een taakstraf of waarschuwing ongedaan, dat vraagt veel meer.

Ik vraag me echt af of wij (de samenleving) op dit moment eigenlijk wel echt in staat zijn zoiets te voorkomen. Dan kunnen in de raadszaal mooie woorden spreken over Centrum voor Jeugd en Gezin dat er moet komen, over de taken van sociaal maatschappelijk werk en het geld dat we daaraan willen besteden.

Maar de echte vraag is: durven wij onze buren, kennissen, vrienden, bekenden en onbekenden aan te spreken als hun kinderen dreigen te ontsporen èn ze tegelijkertijd te helpen als ze hulp nodig hebben? Ook als ze dat eigenlijk zelf niet zo nodig vinden?

En eigenlijk.... zijn wij met z'n allen niet net zo verantwoordelijk voor het maken en publiceren van dat filmpje en ook niet net zo veel verantwoordelijker voor de blauwe plekken en kneuzingen van dat manneke van acht?

Eén ding is zeker: negeren of naar een instantie of een ander wijzen helpt zeker niet. Zoiets als dit voorkomen begint bij ons zelf.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten